Βανουάτου

Νησιωτικό κράτος της Ωκεανίας, που αποτελείται από 80 νησιά.Νησιωτικό κράτος της Ωκεανίας, που αποτελείται από 80 νησιά.Το Β. βρίσκεται στη θαλάσσια περιοχή της Ωκεανίας, στο ΝΔ τμήμα του Ειρηνικού ωκεανού, ανατολικά της Νέας Καληδονίας και στα ¾ της διαδρομής μεταξύ Αυστραλίας και Χαβάης.Από τα 80 και πλέον νησιά που συνιστούν το Β., τα 67 είναι ακατοίκητα. Τα τέσσερα μεγαλύτερα είναι τα Εσπίριτου Σάντο (το μεγαλύτερο), Μαλέκουλα, Εφατέ και Τάνα που, μαζί με τα Έπι, Παντεκότ, Αόμπα, Μαέουο, Ερομάνγκα και Άμπριμ, συνιστούν τον βασικό κορμό του κράτους. Από το 1994, το Β. χωρίζεται στις εξής έξι (έναντι των 11 μέχρι τότε) επαρχίες (σε παρένθεση, η εκτίμηση πληθυσμού το 2000): Μαλάμπα (38.570), Πενάμα (31.530), Σάνμα (34.810), Σέφα (47.750), Ταφέα (29.900) και Τόρμα (10.350).Οι κάτοικοι του Β. είναι στη συντριπτική πλειοψηφία τους (94%) Μελανήσιοι, ενώ υπάρχουν επίσης Βιετναμέζοι, Κινέζοι, αλλά και Γάλλοι (4%) που παρέμειναν και μετά την ανεξαρτησία. Επίσημες γλώσσες του κράτους είναι η αγγλική και η γαλλική, κατάλοιπα της αγγλογαλλικής συγκυριαρχίας, αν και η πλειοψηφία του πληθυσμού μιλά το τοπικό ιδίωμα Μπισλάμα. Επίσης, ομιλούνται πολλές διάλεκτοι της πολυνησιακής οικογένειας γλωσσών.Οι Νέες Εβρίδες έγιναν ανεξάρτητο κράτος, στις 30 Ιουλίου 1980, με την ονομασία Β. Σύμφωνα με το σύνταγμα του 1980, πολίτευμα του κράτους είναι η προεδρευόμενη δημοκρατία και την εκτελεστική εξουσία ασκεί η κυβέρνηση, που προκύπτει από τη βουλή. Αρχηγός του κράτους είναι ο πρόεδρος, ο οποίος εκλέγεται για 5 χρόνια από ένα σώμα εκλεκτόρων που αποτελείται από τα μέλη του κοινοβουλίου και τους προέδρους των έξι περιφερειακών συμβουλίων. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από το κοινοβούλιο που διαθέτει 50 μέλη, τα οποία εκλέγονται απευθείας από τον λαό για θητεία 4 χρόνων. Η ψηφοφορία είναι καθολική για όσους έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους.Τα δύο κυρίαρχα κόμματα του Β. είναι το Προοδευτικό Κόμμα Μελανησίων (MPP) και το Κόμμα Βανουαάκου (Κόμμα της Πατρίδας, VP), ενώ το πολιτικό σκηνικό συμπληρώνουν το Εθνικό Ενωμένο Κόμμα (NUP), η Ένωση Μετριοπαθών Κομμάτων (UMP) και το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Βανουάτου. Από το 2001, πρωθυπουργός του Β. είναι ο Έντουαρντ Ναταπέι, ενώ πρόεδρος είναι ο Τζον Μπάνι (από το 1999).Το Β. έχει υιοθετήσει ένα μεικτό δίκαιο, το οποίο αποτελεί συγκερασμό του αγγλικού και του γαλλικού που προϋπήρχαν. Τη δικαστική εξουσία ασκεί το ανώτατο δικαστήριο, ο πρόεδρος του οποίου ορίζεται από τον πρόεδρο της δημοκρατίας, μετά από συνεννόηση με τον πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι χριστιανοί, οι οποίοι ακολουθούν διάφορα δόγματα (ρωμαιοκαθολικοί, αγγλικανοί κ.ά.), αν και πλειοψηφούν οι πρεσβυτεριανοί. Οι υπόλοιποι είναι ανιμιστές.Η στοιχειώδης εκπαίδευση διαρκεί έξι χρόνια. Η μέση διαιρείται σε δύο κύκλους, έναν τετραετή και έναν τριετή. Στο Β. υπάρχει ένα πανεπιστήμιο. Ο αναλφαβητισμός είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα, αν και δεν υπάρχουν πρόσφατα στοιχεία. Σύμφωνα πάντως με στοιχεία πριν από την ανεξαρτησία (1979), έφτανε στο 47%.Δεν υπάρχει τακτικός στρατός στο Β. Στη δύναμη της αστυνομίας περιλαμβάνεται όμως και ένα παραστρατιωτικό σώμα.Τα νησιά του αρχιπελάγους είναι παρατεταγμένα με κατεύθυνση προς τον μεσημβρινό, σε δύο τόξα που ενώνονται στο νότιο τμήμα. Πολλά από αυτά αποτελούνται από ηφαιστειώδεις ή ιζηματογενείς (ασβεστολιθικές, μαδρεπορικές και άλλες συσσωρεύσεις) βράχους του τριτογενούς και του τεταρτογενούς. Από το μειόκαινο και μετά η κρυσταλλοειδής βάση των νησιών που αποτελείται από διάφορα είδη πετρωμάτων (διορίτες, γρανίτες, χαλαζίτες, σερπεντίτες κ.ά.) έγινε αντικείμενο αλλεπάλληλων ηπειρογενετικών δονήσεων που έγιναν βαθμιαία σε διαφορετικές περιόδους, διαμόρφωσαν το αρχιπέλαγος και σχημάτισαν υποβρύχια και μη ηφαίστεια. Υπάρχουν πολλά ηφαίστεια στο Β., αν και είναι ενεργά μόνο τρία, το Μπένμποου στο νησί Άμπριμ, το Ιάχουε στο Τάνα και το ηφαίστειο του Λοπέβι που έχει μακροχρόνιες περιόδους αδράνειας. Η υψηλότερη οροσειρά του Β. βρίσκεται στο νησί Εσπιρίτου Σάντο, με κορυφή την Ταμπουεμασάνα (1.877 μ.).Το κλίμα είναι τροπικό θαλάσσιο, ζεστό και βροχερό. Οι αληγείς άνεμοι πνέουν από τα νότια, είναι μέτριοι και διαρκείς και φέρνουν αίθριο καιρό. Από τον Νοέμβριο έως τον Απρίλιο οι άνεμοι εξασθενούν και έτσι επακολουθούν περίοδοι νηνεμίας που τις διαδέχονται σφοδρές βροχές και τροπικοί κυκλώνες, που προξενούν μεγάλες καταστροφές. Το έδαφος από τις πολλές βροχές και την υγρασία είναι καλυμμένο με πλούσια υποτροπική βλάστηση, ενώ γενικότερα τα νησιά είναι δασώδη. Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 250οC.Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, που είναι ένας από τους λιγότερο εξευρωπαϊσμένους του Ειρηνικού, είναι Μελανήσιοι, ενώ οι Ευρωπαίοι είναι λίγες χιλιάδες. Υπάρχουν επίσης μερικοί Ινδοκινέζοι, ενώ οι Πολυνήσιοι είναι δύσκολο να μετρηθούν γιατί έχουν διασταυρωθεί με τους Mελανήσιους. Δεν είναι ακριβώς γνωστό πόσοι ήταν πριν από την έλευση των Ευρωπαίων, αλλά φαίνεται ότι έφταναν τους 500.000. Όταν όμως άρχισε η αποίκιση των λευκών, τουλάχιστον μέχρι το 1920, μειώθηκε πολύ ο πληθυσμός από τις διάφορες ενδημικές αρρώστιες και τους εργάτες που έστελναν στις φυτείες του ζαχαροκάλαμου στην Κουίνσλαντ. Λευκοί και ιθαγενείς ζουν κατά μήκος των καλλιεργημένων και εύφορων ακτών. Κοντά στις ακτές έμεναν και οι πρώτοι κάτοικοι που, με την άφιξη των λευκών, ιδίως των ιεραποστόλων που έφτασαν πρώτοι (Βρετανοί πρεσβυτεριανοί και Γάλλοι μαριστές), αποσύρθηκαν στο εσωτερικό του νησιού και μετά ξαναγύρισαν κοντά στους Ευρωπαίους για να βρουν καλύτερες συνθήκες ζωής. Είναι όμως ακόμα πολυάριθμοι οι ιθαγενείς που ζουν στο εσωτερικό των μεγαλύτερων νησιών και τους αποκαλούν μπους-μεν, δηλαδή ανθρώπους των δασών, ενώ αντίθετα τους άλλους τους λένε σολτ γουότερ-μεν, δηλαδή ανθρώπους του αλμυρού νερού (της θάλασσας). Η μέση πυκνότητα είναι 16 κάτ. ανά τ. χλμ. κα ο ετήσιος ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι 1,7%. Τέλος, το προσδόκιμο ζωής σε αυτή τη χώρα είναι 59,5 χρόνια για τους άντρες και 62,3 για τις γυναίκες.Τα κυριότερα αστικά κέντρα βρίσκονται στις ακτές και είναι λιμάνια: η πρωτεύουσα Πορτ-Βίλα (33.700 κάτ. το 1997), διοικητική έδρα, κτισμένη μέσα σε έναν πλατύ κόλπο ΝΔ της Εφατέ, και η Λουγκανβίλ (περ. 10.000 κάτ.), στο ΝΑ τμήμα του Εσπίριτου Σάντο.Η οικονομία της χώρας στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά τα τελευταία χρόνια στον τουρισμό και στα έσοδα από τη δραστηριοποίηση υπεράκτιων εταιρειών (offshore), καθώς επίσης τραπεζικών και ασφαλιστικών οργανισμών, ενώ μέχρι πρόσφατα αντιμετώπιζε προβλήματα γιατί βασιζόταν στην παραγωγή κυρίως κόπρας και κακάο. Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) φτάνει τα 245 εκατ. δολ. ΗΠΑ (2000) και το κατά κεφαλήν εισόδημα τα 1.300 δολ. Ο πληθωρισμός τρέχει με 2,5% (1999), ενώ ανεργία δεν είναι καταγεγραμμένη. Με τον αγροτικό τομέα ασχολείται το 61% του ενεργού πληθυσμού. Εκτός από τη γεωργία, σημαντική είναι και η προσφορά της υλοτομίας. Με τη βιομηχανία και τον ορυκτό πλούτο ασχολείται το 3,5%. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού ασχολείται επίσης με τον τομέα των υπηρεσιών, και ιδιαίτερα με τον τουρισμό, που είναι μια διαρκώς αναπτυσσόμενη πηγή συναλλάγματος. Επίσης, το Β. είναι χώρα με σημαία ευκαιρίας για πολλούς εφοπλιστές. Υπάρχει οδικό δίκτυο (1.130 χλμ.), αλλά οι συγκοινωνίες είναι κυρίως θαλάσσιες ή αεροπορικές. Στα κυριότερα λιμάνια, Πορτ-Βίλα και Λουγκανβίλ, τα πλοία πηγαινοέρχονται από την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, την Ιαπωνία και από τα άλλα αρχιπελάγη των Φίτζι και του Σολομώντα. Τα κύρια αεροδρόμια είναι το Μπάουερ Φιλντ στο νησί Εφατέ και το Πεκόα στο Εσπίριτου Σάντο· η εσωτερική αεροπορική συγκοινωνία διεξάγεται από την Air Melanesia.Η περίοδος της αποικιοκρατίας. Το αρχιπέλαγος ανακαλύφθηκε το 1606 από τον Πορτογάλο θαλασσοπόρο Πέντρο ντε Κεϊρός που το ονόμασε Αυστραλία του Εσπίριτου Σάντο (δηλαδή του Αγίου Πνεύματος). Εκατόν πενήντα χρόνια αργότερα, το 1768, ο Γάλλος Λουί Aντουάν ντε Mπουγκενβίλ ονόμασε τα νησιά Μεγάλες Κυκλάδες και τέλος, το 1774, ο Τζέιμς Κουκ τους έδωσε το όνομα Νέες Εβρίδες, που έμελλε να επικρατήσει για τους δύο επόμενους αιώνες. Τον 19ο αι. γνώρισε μεγάλη άνθηση το εμπόριο σκλάβων μεταξύ των μελανήσιων φυλών του αρχιπελάγους, που τους έστελναν στις φυτείες της Αυστραλίας και στα νησιά της Ωκεανίας που ήταν ήδη αποικίες. Το δουλεμπόριο, οι διάφορες αρρώστιες που έφεραν αργότερα οι λευκοί και η μάστιγα του αλκοολισμού μείωσαν σιγά-σιγά τον ιθαγενή πληθυσμό, ο οποίος κατοικούσε στα νησιά αυτά από την έκτη χιλιετία π.Χ. Οι προσπάθειες διείσδυσης της Γαλλίας στην Ωκεανία, κατά το δεύτερο μισό του 19ου αι., προκάλεσαν δυσπιστία και ανησυχίες, όχι τόσο στη Μεγάλη Βρετανία, όσο στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία που άρχισαν να πιέζουν την κυβέρνηση του Λονδίνου να εγκαταλείψει την αδέσμευτη πολιτική της. Το 1878, η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία συμφώνησαν να σεβαστούν αμοιβαία την κυριαρχία στο αρχιπέλαγος, αλλά οι φόβοι της Αυστραλίας επανήλθαν πιο ζωηροί ιδίως μετά την ίδρυση, το 1882, της Καληδονιακής Εταιρείας των Νέων Εβρίδων και τις πρώτες απόπειρες των Γάλλων για αποικισμό το 1883. Έπειτα από πολλές προσπάθειες, οι κυβερνήσεις του Λονδίνου και του Παρισιού υπέγραψαν μια σύμβαση στις 16 Νοεμβρίου 1887 που ήταν η αρχή της αγγλογαλλικής συγκυριαρχίας στις Νέες Εβρίδες. Η σύμβαση όμως αποδείχθηκε αρκετά ελλιπής, γι’ αυτό στις 20 Οκτωβρίου 1914 υπεγράφη νέα, η οποία αντικαταστάθηκε μέσα στον ίδιο χρόνο, με ένα πρωτόκολλο που επικυρώθηκε όμως το 1922 και ρύθμισε από τότε τη ζωή στη χώρα. Από το 1978 άρχισε να εφαρμόζεται μια μορφή αυτοδιοίκησης, προκειμένου να αντικατασταθεί η αγγλογαλλική διοίκηση. Από την ανεξαρτησία μέχρι σήμερα. Η Δημοκρατία του Β. (όπως ονομάστηκε το νέο κράτος), έγινε ανεξάρτητη στις 30 Ιουλίου του 1980, ενώ λίγους μήνες νωρίτερα είχε αναπτυχθεί ένα αυτονομιστικό κίνημα στο νησί Εσπίριτου Σάντο, το οποίο υποκίνησαν οι Γάλλοι ως αντίδραση για την αντιγαλλική πολιτική του κόμματος VP που οδήγησε τη χώρα στην ανεξαρτησία. Ο αγγλογαλλικός ανταγωνισμός για την επιρροή στο Β. συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια. Το VP, που κυβέρνησε τη χώρα για μια δεκαετία, συνταράχθηκε αρκετές φορές από εσωκομματικές συγκρούσεις, με κυρίαρχες προσωπικότητες τον πρόεδρο Σοκομάνου και τον γενικό γραμματέα του κόμματος Μπάρακ Σόουπ. Τις εκλογές του 1991 κέρδισε το αντιπολιτευόμενο UMP, συμμαχώντας με το NUP, και την πρωθυπουργία ανέλαβε ο Μαξίμ Καρλότ. Το 1990, το 1992 και το 1994 (ανά διετία δηλαδή), η χώρα συγκλονίστηκε από ισχυρούς σεισμούς, εντάσεως από 6,8 έως 7,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Τη δεκαετία αυτή η χώρα επέδειξε μια φιλογαλλική στροφή που έφτασε μάλιστα σε σημείο να αποδεχτεί τις πυρηνικές δοκιμές της Γαλλίας στον νότιο Ειρηνικό. Παράλληλα, η νέα δημοκρατία του Β. κλονιζόταν από διακομματικές διαμάχες και ανταλλαγές μειοδοτικών κατηγοριών. Τον Οκτώβριο του 1996, ένα στρατιωτικό κίνημα, υποκινημένο από οικονομικούς λόγους, ανέτρεψε για λίγες ώρες τον πρόεδρο της χώρας Ζαν-Μαρί Λεγιέ, τον οποίο μάλιστα συνέλαβε στην Πορτ-Βίλα και τον οδήγησε στο γειτονικό Εσπιρίτου Σάντο, όπου συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Μπάρακ Σόουπ. Οι δύο άντρες επέστρεψαν μαζί στην πρωτεύουσα και η κρίση εκτονώθηκε. Μετά από νέες εκλογές το 1998 πρωθυπουργός ανέλαβε ο Ντόναλντ Καλπόκας, αλλά τον Νοέμβριο του 1999 υποχρεώθηκε σε παραίτηση και τον διαδέχθηκε ο Μπάρακ Σόουπ. Τον Μάρτιο του 1999 πρόεδρος εξελέγη ο Τζον Μπέρναρντ Μπάνι. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους η χώρα δοκιμάστηκε από νέο μεγάλο σεισμό, τον οποίο ακολούθησε κυκλώνας, με μεγάλες καταστροφές ιδίως στο νησί Παντεκότ. Τέλος, τον Απρίλιο του 2001 η κυβέρνηση του Σόουπ δεν έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης στη βουλή και νέος πρωθυπουργός ανέλαβε ο Έντουαρντ Ναταπέι.Από τη σημαντική αυτή ομάδα νησιών, μόνο τα μεγαλύτερα και αυτά που βρίσκονται πιο βόρεια διατήρησαν την παλιά παράδοση στην τέχνη, ιδίως τα νησιά Μαλέκουλα και Άμπριμ. Στα άλλα νησιά, η επαφή με τους Ευρωπαίους επέφερε βαθμιαία την παρακμή. Η τέχνη αυτών των Μελανησίων, σε μια γη τόσο πλούσια αλλά και τόσο βίαιη, είναι στενά συνδεδεμένη με τις θρησκευτικές και κοινωνικές τελετές, που αποτελούν τη βάση μιας κοινωνίας αυστηρά χωρισμένης σε φατρίες (φυλές). Οι μάσκες και τα μνημειώδη τύμπανα, φτιαγμένα από διάφορα υλικά, είναι οι πιο συνηθισμένες λαξευμένες μορφές. Στη γλυπτική χρησιμοποιούν το ξύλο και τον κορμό της δενδρώδους φτέρης που είναι γεμάτος σκληρές μπλεγμένες βελόνες και δεν μπορεί να χαραχθεί, γι’ αυτό τον επικαλύπτουν με μια ειδική ύλη για να τον ζωγραφίσουν. Επικρατεί η ανθρώπινη μορφή, με υπερβολικά τριγωνικό πρόσωπο, στατικά χαρακτηριστικά, συχνά με μικρά άκρα, ολοστρόγγυλα ή κολλημένα στον κορμό και με ύψος από ένα έως τρία μέτρα ή και περισσότερο. Οι μάσκες και τα κεφάλια γίνονται από δενδρώδη φτέρη, από τυλιγμένα φύλλα, ινδικές καρύδες ή άλλα φρούτα, μαλακό ξύλο ή ακόμα και από ανθρώπινα κρανία. Οι μάσκες συνήθως έχουν κωνικό σχήμα και είναι σκεπασμένες με πυκνό ιστό αράχνης πλασμένο με άργιλο, ζωγραφισμένες με ζωηρά χρώματα και στολισμένες με φτερά, μαλλιά και δόντια γουρουνιών. Επίσης, μαλακά υλικά χρησιμοποιούνται για την κατασκευή ανδρείκελων σε φυσικό μέγεθος που επικαλύπτονται με άργιλο και ζωγραφίζονται με ζωηρά χρωστικά που παίρνουν από τη φύση (ροζ, κεραμιδί, ανοιχτό πράσινο, μαύρο, μπλε και λευκό). Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα γιγαντιαία τύμπανα του Άμπριμ· αυτά είναι κοίλοι κορμοί, αυλακωμένοι κάθετα από μια μακριά σχισμή και ύψους αρκετών μέτρων, που στα βόρεια του νησιού αποκτούν και ένα μεγάλο κεφάλι σε σχήμα μισοφέγγαρου.Σε ορισμένα νησιά του Β., κυρίως στα μεγαλύτερα που έχουν εξευρωπαϊστεί, παρατηρείται μια τάση απομάκρυνσης από τις παραδόσεις και σε άλλα, κυρίως στα πιο απομακρυσμένα, μια προσκόλληση σε αυτές. Οι κάτοικοι της ενδοχώρας, οι μπους-μεν, δεν θέλουν να επεκτείνουν τις επαφές τους σε αυτούς που τους ανάγκασαν να καταφύγουν στα δάση για να γλιτώσουν από τη στρατολόγηση που τους έκαναν για τις φυτείες. Έτσι, προστατευμένοι μέσα στα απρόσιτα δάση τους, οι κάτοικοι της ενδοχώρας διατηρούν το κοινωνικό τους σύστημα που βασίζεται σε μια ιεραρχία από βαθμούς και τίτλους για κάθε αρσενικό άτομο. Οι βαθμοί δεν είναι κληρονομικοί, αλλά αγοράζονται με ένα μοναδικό νόμισμα: τα γουρούνια. Ο αριθμός των γουρουνιών που έχει στην κατοχή του ένας άντρας, εκτός από την επιρροή και το κύρος που του προσθέτει, προσδιορίζει και τον αριθμό των γυναικών που θα πάρει, μια και η γυναίκα είναι εκείνη που τα περιποιείται. Για να ανέβει κανείς τις σκάλες της ιεραρχίας, πρέπει να παραχωρήσει ένα ζευγάρι μεγάλων ζώων στους ηλικιωμένους, ως αντάλλαγμα ενός ανώτερου τίτλου· υπάρχει ένα σύστημα δανείων για να μπορεί κανείς ακόμα και με λίγες γυναίκες και γουρούνια να βρίσκει πάντα από τους φίλους τα αναγκαία ζώα. Τα γουρούνια είναι σημαντικά και διότι αποτελούν την τροφή της οικογένειας, αλλά και επειδή χρησιμεύουν για τα συμπόσια που παραθέτει στους ομοίους του όποιος θέλει να ανέβει κοινωνικά. Με αυτό τον τρόπο οι κατώτεροί του τον σέβονται για τη δύναμη που του αναγνωρίζουν και ο αρχηγός της περιφέρειάς του του παραχωρεί δωρεάν τμήματα γης. Όταν πάρουν τον πρώτο βαθμό της ιεραρχίας, το φανγκτάσουμ, είναι υποχρεωμένοι να έχουν ξεχωριστή κουζίνα από τις γυναίκες και τα παιδιά και να τρώνε μόνο μαζί με αυτούς που έχουν τον ίδιο τίτλο. Αν πάρουν και άλλο ανώτερο βαθμό, δεν μπορούν καν να φάνε οποιοδήποτε φυτικό προϊόν που καλλιεργούν οι γυναίκες. Και έτσι με αυτά τα προνόμια-μειονεκτήματα φτάνουν στη θέση στην οποία ένας ηλικιωμένος που κατορθώνει να φτάσει στην κορυφή της ιεραρχίας (τη μάτζε που αποτελείται συνήθως από 13 βαθμούς) πρέπει να βρει έναν νεότερό του για να τον βοηθά να βρει φαγητό, αν δεν θέλει να παραβεί κανένα κανόνα. Κάθε τίτλος έχει και το σύμβολό του που ξεκινά από το απλό φυτό του σίκας, στην πλακουτσωτή πέτρα, ζωγραφισμένη με κύκλους κόκκινους και μαύρους, στο ξύλινο γλυπτό που έχει μορφή ανθρώπινου κεφαλιού ώσπου να φτάσει στο μαλ, που είναι του 13ου βαθμού και είναι ένας στατικός ξύλινος αετός που τον τοποθετούν στην κορυφή της καλύβας. Ο αρχηγός δεν έχει καμιά μαγική δύναμη προς τα άτομα της φυλής του, παρά μόνο έχει την ευθύνη να διοικεί σωστά για να πηγαίνουν καλά τα πράγματα. Κάθε οικογένεια, εκτός από μερικές κοινές εξευμενιστικές τελετές, κάνει και τις δικές της προσωπικές μαγικές τελετουργίες για να εξασφαλίσει τον πολλαπλασιασμό ενός είδους ζώων ή φυτών ή την εύνοια μιας φυσικής δύναμης που κατά την παράδοση υπήρξαν γενάρχες των προγόνων της. Χωρίζουν δηλαδή το σύμπαν λεπτομερώς σε κατηγορίες (νάφλακ)· έτσι, κάθε οικογένεια έχει τη δική της και ο γάμος δεν μπορεί να γίνει μεταξύ δύο ατόμων που ανήκουν στο ίδιο νάφλακ.Όπως είναι εύλογο, στο Β. δεν έχει αναφερθεί η παρουσία Ελλήνων. Υπάρχει όμως ένα ελληνικό πλοίο με τη σημαία αυτού του κράτους, σύμφωνα με στοιχεία του 2000. Χαρτονόμισμα των 1.000 βατού, που εκδόθηκε στο Βανουάτου το 1993. Η κοινωνική δομή στο Βανουάτου διατηρεί στο ακέραιο τα παραδοσιακά έθιμα, που έχουν αποτελέσει αντικείμενο μελέτης των δυτικών ανθρωπολόγων. Επίσημη ονομασία: Δημοκρατία του Βανουάτου Παλαιότερη ονομασία: Νέες Εβρίδες (New Hebrides) Έκταση 12.189 τ. χλμ. Πληθυσμός: 192.910 κάτ. (2001) Πρωτεύουσα: Πορτ-Βίλα (33.700 κάτ. το 1997) Δύο ξύλινα ζωγραφισμένα γλυπτά από το Βανουάτου (Μουσείο Αφρικανικής και Ωκεανικής Τέχνης, Παρίσι). Τουριστικό κατάλυμα σε νησάκι του Βανουάτου, με το παραδοσιακό σχέδιο των σπιτιών.